Born in 1975 in Gosford, Australia, Elena Knox is a performance, video and installation artist. Knox is known for her studies in performance of gendered technologies and cultures of kitsch, fetishism, drag and queering. She is co-founder of Lull Studio.
Knox’s works explores the pathways of robotics engineering that is beginning to be used for augmenting the physical capacities of the human body. Artificial intelligence is replacing human in many areas as science and biotechnology develop at fast speed. By integrating robotics as art form, Knox opens up issues of human augmentation, ethical concerns, gender, youth and old age.
Knox’s android artworks are alluring and menacing. Knox works with Actroid-F, a human-like android, to challenge stereotypes of gendered robots using feminist aesthetics. In Pathetic Fallacy (2014), there is a dialogue about growing old between an aging woman and a “young” humanoid robot. Believing the myth of immortality, the robot refutes that it will get old, while the shriveled lady with gray hair explains otherwise. By not understanding each other, the youth and the aged get into verbal entanglement and their dilemma presently seems to be incommunicable. In Radical Hospitality (2014), Knox explores the phenomenon of robots replacing humans in various professions. Androids dressed in uniform may play roles of receptionists, security guards and hospital staff. They speak in repetition with no emotion and soul. Radical Hospitality’s robot allows or prevents entry to a generic institutional space, based on inexplicit criteria.
อเลนา น็อกซ์ เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2518 ที่เมืองกอสฟอร์ด ประเทศออสเตรเลีย เธอเป็นศิลปินการแสดงสด วิดีโอและศิลปะจัดวาง เธอเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางจากการศึกษาเกี่ยวกับการแสดงออกของเทคโนโลยีและวัฒนธรรมคิทช์ เฟติชชิซึม แดร๊กและเควียร์ริ่งที่ผูกติดกับเพศภาวะ เธอเป็นผู้ร่วมก่อตั้ง Lull Studio
ผลงานของอเลนาสำรวจเส้นทางพัฒนาการของวิศวกรรมหุ่นยนต์ที่เริ่มนำมาใช้เพื่อเพิ่มขีดความสามารถทางกายภาพของร่างกายมนุษย์ ปัญญาประดิษฐ์กำลังเข้ามาแทนที่มนุษย์ในหลายๆ ด้าน เนื่องจากวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีชีวภาพพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ด้วยการผสมผสานหุ่นยนต์ในฐานะศิลปะ เธอเปิดประเด็นเกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีเพิ่มขีดความสามารถทางร่างกายของมนุษย์ ความกังวลด้านจริยธรรม เพศ เยาวชนและวัยชรา
หุ่นยนต์แอนดรอยด์ของอเลนามีเสน่ห์แต่ก็เป็นอันตราย ใน Pathetic Fallacy ในปี พ.ศ. 2557 มีบทสนทนาเกี่ยวกับการแก่ตัวลงระหว่างหญิงชรากับหุ่นยนต์คล้ายมนุษย์ เธอสร้าง แอคทรอยด์-เอฟ (Actroid-F) ซึ่งเป็นหุ่นยนต์คล้ายมนุษย์ที่ท้าทายแบบแผนของหุ่นยนต์และสุนทรียภาพของสตรีนิยมที่ผูกติดกับเพศภาวะ การค้นหาความเป็นอมตะทำให้หุ่นยนต์ปฏิเสธความชรา ในขณะที่หญิงชราร่างกายเหี่ยวแห้งผมหงอกขาวกลับอธิบายความชราเป็นอย่างอื่น ความไม่เข้าใจกันทำให้คนวัยหนุ่มสาวกับคนสูงวัยโต้เถียงกันและทั้งสองดูเหมือนจะไม่สามารถสื่อสารได้ ในผลงาน Radical Hospitality ในปี พ.ศ. 2557 หุ่นยนต์ของเธอมีข้อได้เปรียบในการแทนที่มนุษย์ในอาชีพต่างๆ หุ่นยนต์แอนดรอยด์ที่ใส่เครื่องแบบแสดงบทบาทเป็นพนักงานต้อนรับ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล พวกเขาพูดซ้ำๆ โดยไม่มีอารมณ์และจิตวิญญาณ เธอทำนายอนาคตที่มีงานและอาชีพจำนวนมหาศาลที่หุ่นยนต์แอนดรอยด์จะเข้ามาทำงานแทนมนุษย์
